Yanlış Şiir Şiiri - Filiz Bülbül

Hasretim boyumu aştı, dağ kadar oldu şimdi
Kurtulamıyorum ne yapsam da, tüm duygular kirli
Ellerini tutmadığım her vakit beni zehirlerken
Gökyüzüne uzağız, tüm anlar ikindi

Düşünmeden duramıyorum yattığımda şu yatağa
Kötü duygular karşıma dikiliyor rüyamda
Heyecanını yitiriyor tüm güzel anlar
Beni anlamaman işkence gibi geliyor artık ruhuma

Şiir ruhun gıdasıydı önceden, çok eskiden
Kalem ve kağıt düşman olup bir savaşa girdiler
Kim beyaz bayrak kaldırırsa yenildi sayılırmış
Ben pes ettim, çünkü savaşmaya değmediler

Kimsesiz hissettim kimi zaman, kalabalıktım
Yalın ayak koştum yollarda cam kırıkları vardı
Onlar hiç anlamadılar, öyle canım yandı ki
Ahım var bu dünyaya, cehennemi tattım

Uykusuzluk işkenceydi, şimdi huyum oldu
Son günlerimi yaşıyorum, artık vakit doldu
Taştık bir fanusun içinden öfkeli şekilde
Boynumuz kırık, bakmak mümkün değil geriye

Eridi ruhum, ellerim ayaklarım buzdu
Birini sevdim bir gün, tüm düzenim bozuldu
Annem bana yıllardır sebepsizce kızgın
Yanlış bir şiirdi bu, Tanrı’ya küstüm