Yanlış Şehir Şiiri - Erdal Ebem

Yanlış şehirlerde dolanmışım yıllar yılı,
Ne ben tanımışım,
Ne o tanışmış benimle,
Karanlık sokaklarda gezmişiz,
Gezinmişiz….
Aşktan, sevgiden, umuttan habersizce,
Dolaşmış,
Dolanmışız meğer hayat denen kumara.

Evet; yanlış şehirdeyim bilmekteyim,
Prangalar eşliğinde sürgün edilmiş hislerim,
Bu yüzdendir, ağlamaklı her gün yüreğim,
Bu yüzdendir, sevdaya hasretliğim bitmez.
Yangınlarıma çare olmayışından sezmiştim,
Bu şehrin;
Hissiyat fakiri olduğunu,

İnsanız işte,
Lüzumsuzca taleplerin içinden,
En lüzumlusunu arama derdindeyiz….

Havasına suyuna hasret değilim bu şehrin.
Tek sana hasret, tek sana sevdalıyım,
Sokaklardan, Caddelerden,
Gecelerden, Gündüzlerden,
Kıyıya vuran dalganın gelişinden gidişinden
Yoksunluğum akıyor her bir köşesinden,
Görünmüyor, görünmez hislerim

Ah!! Bir anlasa bu şehir beni..
Yoksul mahalle sokaklarının izbe köşesinden,
Bu şehre;
Defalarca haykırışlar, çığlıklar bıraktım,
Tozlu damlardan kalkan özgürlük meraklısı
Güvercinler dışında
Duyan çıkmadı sesimi.
Yada boş kalabalıkların gölgesinde,
Kaybolup gitti çığlıklarım.
Sigaramın dumanıyla kalakaldım öylece.
Ne bileyim işte,
Duyuramadım, Duymadılar..

Sen aradım, ben aradım ıssız sokaklarda,
Ne seni bulabildim, ne benden bir emare,

Kaldıramıyorum artık,
Gölgelerin yabancılığını,
Sözlerin anlamsızlığını,
Karanlıklar saçan sokak lambasını,
Gör artık sevgili!!!
Sensizlik örmüş her bir yanımı,
Sen yoksun, ben yokum,
Hissiz bu şehir,

Dedim ya işte,
Yanlış şehirdeyim.