Yanlış Olan Şiiri - Serpil Öztürk 2

Ben hep
konsomatrisin
erken söndürdüğü sigara
oluyorum
Bir kız çocuğu
çiçekler takıyor
eteklerime
Beni uğurlayan annem
herbiri
dönüşsüz.
Ben her sevdiğini kaybeden
Bir göçmen kuş oluyorum
baharsız da göçen
Eski bir şarkıcının
son kadehindeki
ölüm oluyorum
sesini yitirmiş
Yalan yemin eden
bir çocuk oluyorum
köşeyi dönünce
Tanrı'ya yalvaran
annesini ondan almasın diye.
Bilmiyorlar
güneşi her sabah
bizim çağırdığımızı
bilmiyorlar ki...
Artık sen bile söylemiyorsun
Yıldızların gündüz
çocuk gülüşlerine saklandığın.
Ağladığını söylediler hala
Yanlışlıkla öldürdüğün
kelebek için
Ağlama
Yanlış olan
yaşam şimdilerde...

05.04.97 ANKARA