Bir intihar sebebi
boynundaki ben...
Bir aşkın kızgın gülüşü.
Ben hep yalnız yerden bakmışım,
yalnız yerden anlamışım hayatı.
Binlerce yüreğin sığdığı
şu göğüs kafesim bile,
yanlış bilmiş yalnızlığı.
Şimdi o boynundaki
güz gecesi rengi.
Hani adamı ciğerinden vuruşu.
Hani tıpkı bizim eve çıkan,
gül kokulu yolun yokuşu...
Hani işte ezber bozan
o ben....
Bensiz de kalabiliyorsa hala,
seni yalnız yerden sevmişim.
Anlayamadım neden....
Kayıt Tarihi : 27.8.2009 09:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!