Nedenini bilmiyordum zaten öyle mantıklı bir açıklama da bekleme.
Esir etmiştim zevki, hazzın en can alıcısını hatta acıyı bile
sesine, yüzüne, bir bakışına hapsetmiştim kendim olan ne varsa işte
her şey sen, sen bendim zannımca.
Anladım ki bu akıntıya doğru acemi bir yüzücünün
boşa çabalarıydı, dalga atıkça, o inatla pes etmeden uğraşsa da
bir adım ilerleme yoktu bu küf bağlamış ilişkide.
Bu gün ani bir kararla seni omzumdaki küfemden attım sevgili.
Üzgün müsün? Diye sorma en azından bu gün
duygularım öyle bir delirdi ki, sonunda
hissettiğim tek şey her zerremin yorgun düştüğü
alındı hissiyat denilen şey elimden
sonunda böylesi coşkun sevginin üstünden geçerek bin tufan,
tükendi, kahretsin hem de zorla, hastalığın pençesinde boğuşarak
ben bitti demeden bir an geldi donuklaştığımı fark ettim.
Ruh gibi dolaşıyordum hayat denilen bir zeminde.
İnan bu sözlerim ne sitem ne de geri dönersin diye bir gönderme,
hiçbir ehemmiyeti yok bu laf salatasının
bu iç sesimle sana dair son sohbetim hepsi bu azizim.
24.09.2010 Belgin TURAN
Belgin TuranKayıt Tarihi : 24.9.2010 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bunu Belgin Turan söylüyorsa, çok önemlidir. Sayın Belgin Turan' ı ciddi, birikimli, kişiliği sağlam, düzeyli bir aydınımız olarak algılarım ben.
Tebrik ve taktirlerimle kutluyorum, değerli dost şairimizi.
Kemal olat
TÜM YORUMLAR (12)