Yanlış Şiiri - İnci Gün

Alevi olmayan yangının külleri büyüyordu
Bunca zaman bir silkinmeydi
Her sabah yastığına düşen gecenin tortusu
Bıraktığın arsız kalemin silinmeyen izi
Yanlışta doğan kelimeleri büküp sıkıştırıyordu
Anlayışın bir gerçeği diğerine zincirlerken
Acının başlangıcı için terkedilmiş bir nedenle
Yalnızlık kederi camında satıyordu
Bildiklerini duvara kusan birinin
Darmadağınık saçlarına değen
Rüyanın kovuğunda
Yeniden doğuyor
Bir vakit seni dinlediğim doluluk
Şimdi çarpışmaların sonsuzluğunda,
Bölünerek çoğalan evrenin deliliğinde
Hüznüm bir taş daha ekliyor
Gerekli sözlerlerle
Bir iç çekişin damlaları
Irmağın kaderine razı oluşuyla
Derinliğinde buluşuyor
Ortak bir noktada
İşte o zaman,
Varlığım bir ufuk çizgisi ararken
Asfalt yolların çırpınan canlılığı
Zamanın açıklığını veriyor
Yaşamadığım bir şehrin
Unutulmuş anında
Hapsolmak son arzum
Katılaşmış güne,
Bir resim kadar katılabilirim
Sokağının düşlerinde.