Yanlarımız Şiiri - Elvan Usul

Bir yanımız “koy ver gitsin” diyordu, yaşa doya doya,
Bir yanımız tutsak ediyordu kendine, çarpa çarpa.
İki yanımızı da biliyordum, seviyordum iki yanımızı da.

Ama en çok, bu yandaydı yaramaz sözlerimiz,
En çok bu yanla sevişiyordu çünkü gözlerimiz.

Arzularımız bu yanda birleşiyordu mutluca.
Hatırlarsan, bu yanımız katardı, kıvrana kıvrana,
Kırmızının şehvetini, mavinin en derin kabına.

Sonra öbür yanımız... Kaçamadığımız yağmurlarından…
Ağırdı, güçlüydü öbür yanımız, bu yanlı sevdamızdan.
Ve düştük öbür yanımıza, vazgeçerek zamanımızdan.

Bu yanlarımız var ya, çekişen, ateşte kılıç eriten,
İşte onlardı bu kor suyu, kar tanesine dönüştüren.
2013