Bir Veda Havası Şiiri - Evira Ayaz

Değişti gözlerimin rengi...
başladığım yeri şimdi hayal etmek bile acı
bitirdiğim yerde ise solmuş menekşeler var...
ağrısız,yarasız son vermek vardı ya
ellerim yine ihanet içinde yüreğime
öyle bir hasretle battı ki güneş yeniden umut
etmek belkide en büyük günah...
kavgam,çöken omuzlarımda bir veda havasına
sevdam kuruyan ruhumda yağmura hasret bir yaprağa dönerken,çıldırtan bir ayazda aklımı,duygularımı,güzel olan geçmiş dünleri sayfalarca yakıyorum...

bir türkü söylüyorum sabaha karşı
avluda yıkık dökük eski anılar,penceremde buğulanan isimler..
keşkeler var,büyük pişmanlıkların gölgesinde yaşam savaşında olan
kaybedilmiş günler geceler...

tükendi,bir sabah uyandığımda hiç bir şey kalmamıştı
güneş kan ter içinde geceden uzaklaşırken
yeni bir gün değildi
hep aynı rüyalardan uyandırmış hep kaybetmeyi öğretmişti...oysa bildiğim her acının bir sonu,kaybetmenin kazanılmış bir yanı vardı...şimdi ise vurulduğum bütün sokaklarda hiç bir iz taşımayan gözyaşlarımdan başka bana ait hiç bir anı yok...
unutulmak istiyorum,en unutulmuş olan olmak
yaşamak duygusunu kitaplardan öğrendikten sonra nefesimin beni taşımadığı her bahar benim için son olsun istiyorum...
gitmek unutmak değildi,bencil kışların soğuğu çökse de saçlarıma,kartopu oynayıp kardan adam yapmak ve beyazın içinde parmak uçlarımı hissetmeyene dek yürümek unutulmayacak tek özlemim...

geç kalınmış hikayelerde tek kahramansa yıllar
elimde avucumda sadece cam kırıkları varsa ve yağmur sadece gözlerimden yağıyorsa toprağa
yeminler edip avutulmayı bekliyorsa yalanlar
ben gerçeği istiyorum ve ona yol alıyorum...
penceresiz bir hayatın tutsaklığından sıyrılıp
acının her tonunda ölümü sabırsızlıkla beklemeyi
o geldiğinde simsiyah hayatımın teslimiyet sözlerini ezbere söylemeyi
hatırlanmayacak kadar eski olan bu şiirde boğazımda düğümlenen her heceyi özgürce haykırmayı diliyorum...
'herkes şunu bilsin ki her şeye rağmen çok mutlu yaşadım...'

belki sonuna varamadım hiç bir yolun
belki sevgilinin elleri hiç olmadı ellerimde,
ya da bir dostun düşlerini gerçeğe çevirecek zamanım olmadı
annemin soluksuz sevgisini hak edecek kadar yanında olamadım...bir babanın şefkati sadece düşlerimde kaldı...ama ben bunların hepsini tek başıma defalarca yazdım..

bu satırlar sevgiliye veda havasında
bitmese de çoktan gittiğini bildiğim sevgiliye...
bu sözler dosta veda havasında
sonsuz da olsa son olan dosta...
bu acı yaşama veda havasında
yankısızlığımı sürgün eyleyip beni benden çalan yaşama...

aynı güneş yine doğdu
farkı yok ki
hep aynı...