Yankısı Kalır Yarınlara

Bir sınır kentiydi yüreğim
Vedalasmaya vakit bulamazdi çoğu zaman
Her şey çok hizli baskalasirdi bu kentte
Sessizlik ve yalnizligin ayyuka çıktığı geceleri saymazsak

Anbean mülteci kederler yaşanıyordu
Ve adina kismet deniliyordu;
Mülteci kederlere bu kentte
Nisan yağmurları gibi hercai hüzünleri vardi;
Ama mezarlığı yoktu bu kentin,
Ne ölü kuşlar satılırdi pazarlarinda
Ne de kimliksiz bir mülteci gömülürdu bağrına

Ve bir akşam üzeri sessiz, soluksuz...
Orta yerine kurdun çadırıni....!
Sonra, sonra bir gece yarısı ansızın cekip gittin,
Kırıp dokmeden hiçbir şeyi...

Ve şimdi yüreğim bir mayin tarlasi;
Ölü doğmuş çocuklar ve doğmadan ölmüş sevdalarla dolu...
Ama yine de kal diyemem, gitmen
gerekiyor
Istersen bütün isiklari da söndür öyle git
Istersen karanligimi da al giderken
Geride kalmasin hiçbir şey; ne sevinç ne de hayal
Getirdiğin her ne varsa hepsini, hepsini al...!

Ama beşer bu, ne kadar tedarikli olsa da yine de bir şeyler hep unutuluyor:
''Yasanmamisliklari geride birakip gitmek için önce yaşamak gerekiyor. ''

Şimdi git; git simdi durma...!
Gelişin kadar kolay olmayacak, belki gidisin;
Ama artik gittt!

Getirdiğin her ne varsa hepsini, hepsini al ve git...
Bir kez bile olsun dönüp bakmadan arkana git, gidebilirsen...?
Yankisi kalır belki yarınlara.....