Sabahlarım öyle içler acısı ki.
Dırdırlarım ve karın ağrılarımla yankılanıyor.
Öylesine iğrendiğim azaplar ki,
Dile gelmeyen nefret bulutları içinde...
Tüylerim diken – diken...
Kim, anlayış bekliyor benden?
Kim, sütten çıkmış ak kaşık gibi olmamı bekliyor?
Söyler misin? Kim, benden sana karşı insaflı olmamı istiyor...
Lanet olası yaşantım,
Diz boyu kederlerle yüklü.
Ömrümün sonuna dek, affetmeyeceğim, sürekli tüküreceğim ablak yüzüne.
Sabahlarım kanlı.
Sabahlarım, teselli olmayan yandaş yoksunu...
Ve
Yankısızlıkla, yankılı...
16/04/2001
Pazartesi
05:25
İzmit
feaxx.com
743
Kayıt Tarihi : 8.12.2012 17:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!