Yankılar Şiiri - Suzi Ayyıldız

Çığlıklarım sonsuz acıya yenik düştü bu gecede,
Gökyüzü susmuş, yankı bile unutmuştu beni.
Dizlerimde titreyen sabrın son kıvılcımıydı
Ve bir fısıltı gibi eriyip kaybolmuştu.

Geceden senin için ödünç aldığım tüm dualar,
Sessiz bir vedanın içinde saklıydı
Bazı gidişler kelimelere sığmaz
Ve bazı yaralar, zamanla bile kapanmaz derdi nenem…
Ben gülerdim öyleymiş canım yanınca anladım..
Beyazdan bir hüzün çökünce her anıma,
Izdırapla yoğrulmuş rüzgarlar fısıldadı.
Uykusuz gecelerde gözlerime
Beni terk edişinin resmini çizdi gölgeler bile

Ve ben, hep seni bekledim,
Her kayboluşta, her silik izde.
Birer cam kırığı gibi paramparça oldum,
Her kırıldığımda, sen bir adım daha uzaklaştın.

Sensizken bir boşluk, içimi sararken,
Her hatıranın içinde bir kayıp vardı.
Her şeyin altında derin bir çukur,
Hemde her adımda biraz daha derinleşiyordu.

O kırıntıların peşinden gidemedim,
Yavaşça yok oldum, senin kaybolduğum her yolda.
Bir zamanlar var olan her şey,
Şimdi bu boşlukta kaybolmuştu…

Ve geriye kalan tek şey,
Bir yankıydı, bir hayal kırıklığı idi bende.
Düşlerimde bile seni bulamadım, her ana
Sonsuz bir yalnızlıkla sarıldım sen diye…

Son bir kez daha, bu kaybolan yankılara dokun, isterim şimdi
Bir iz bırak ve geriye dönme derim.
Her adımda, her bakışta,
Bir izin ve bir hatıran kalacak bende
Zaman kaybolsa da, hiçbir şey geri gelmeyecek, biliyorum
Ve gittiğin yerde, sadece hüzün kaldı canımı yakan
Uzaklara dalıp gitti yüreğim,
Bir beyaz rüzgâr esti içimden,
Cam kırıkları serildi önüme,
Yine de yürüdüm sessizce ve derinden sen diye.
İşte öyle canımı yakan bir sen vardın ölen içimde