Yankılar Şiiri - Suzi Ayyıldız

Çığlıklarım sonsuz acıya yenik düşmüştü,
Gökyüzü susmuş, yankı bile unutmuştu beni.
Dizlerimde titreyen sabrın son kıvılcımı,
Bir fısıltı gibi eriyip kaybolmuştu.

Geceden ödünç aldığım tüm dualar,
Sessiz bir vedanın içinde saklıydı.
Bazı gidişler kelimelere sığmaz zaten,
Ve bazı yaralar, zamanla bile kapanmaz…

Beyazdan bir hüzün çökünce her anıma,
Izdırapla yoğrulmuş rüzgarlar fısıldadı.
Uykusuz gecelerde gözlerim,
Beni terk edişinin resmini çizdi.

Ve ben, hep seni bekledim,
Her kayboluşta, her silik izde.
Birer cam kırığı gibi paramparça oldum,
Her kırıldığımda, sen bir adım daha uzaklaştın.

Bir boşluk, içimi sararken,
Her hatıranın içinde bir kayıp vardı.
Her şeyin altında derin bir çukur,
Her adımda biraz daha derinleşiyordu.

O kırıntıların peşinden gidemedim,
Yavaşça yok oldum, kaybolduğum her yolda.
Bir zamanlar var olan her şey,
Şimdi bu boşlukta kaybolmuştu…

Ve geriye kalan tek şey,
Bir yankıydı, bir hayal kırıklığı.
Düşlerimde bile seni bulamadım,
Sonsuz bir yalnızlıkla sarıldım…

Son bir kez daha, bu kaybolan yankılara dokun,
Bir iz bırak ve geriye dönme.
Her adımda, her bakışta,
Bir izin ve bir hatıran kalacak bende
Zaman kaybolsa da, hiçbir şey geri gelmeyecek, biliyorum
Ve gittiğin yerde, sadece hüzün kaldı canımı yakan