Yankı Şiiri - Zeynep Arpat

sus...
sesler karışıyor beynımın düşün yerinde,
bir hücreden bir hücreye atlıyor
içimin yankıları;
avuçlarım tutamıyor.
tıtreyen ve uğuldayan acılarım sığmıyor içime.

sus...
sus dilim;bir sus demindeyim.
beynımde gömülü sözler yerını yadırgıyor,
volkanım yakın.

yağan yağmur değil gözlerimden,
taşa kesen doluyum ben;
seni içimden uğurlayan...
sus...tum.