Yankı Şiiri - Sezen Dincel

Koşuyorum… Uçsuz bucaksız bir yerde… Yalın ayak…
Ayaklarıma dikenler batarak…
Güneş, ateş, yıldızlar, toprak, su, gökyüzü,
Geceyi aydınlatan ay!
Yankım sizedir, duyun beni…

Ey güneş, kavur ortalığı,
Kavur, bir biz kalalım
Sen ve ben…
Hesaplaşalım…

Ey ateş, yak güneşi,
Yak göğü… Bir biz kalalım
Sen ve ben…
Ateş olalım…

Ey yıldızlar… Sönün bakalım…
Sönün… Bir tek biz kalalım…
O ve ben…
Yıldız olalım…

Ey toprak… Yok ol bakalım…
Yok ol… Bir tek biz kalalım…
O ve ben…
Toprak olalım…

Ey su… Söndür ateşi…
Söndür… Bir tek biz kalalım…
O ve ben…
Karışalım…

Ey gökyüzü… Sar etrafı…
Boğ dünyayı… Bir tek biz kalalım…
O ve ben…
Kaybolalım…

Ey geceyi aydınlatan ay…
Güneş kavrulsa, Ateş yaksa,
Yıldızlar sönse, Toprak yok olsa,
Su tükense, Gökyüzü boğsa bizi,
Bitme… Gitme…
Geceyi terk etme…
Sen ve ben hep olalım…