Son bir yankı vardır ya kulaklarında kalan.
Az önce dinlediğin, ruhunu derinden etkileyen.
O hoş Senfoni,nin en hüzünlü, en ağlamaklı üyesi, yıpranmış bir Keman,ın kulak tırmalayan çığlığıdır.
Ağlayarak geçer insanın akıl diye adlandırılan, Kafatası,nın gölgesinde barınan, o derin ve karanlık Vadi,den.
Her bir adımı başka bir Nota,yı vurur.
Her ayak sürtmesi yeni çizikler açar, o karanlık Vadi,de ışık sızdıran yeni çizikler.
Ve belki yaraların gibi çiziklerinde çoğaldıkca gün doğuverir o karanlık Vadi,ye aydınlanırsın ve aydınlandıkca anlarsın.
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta