Yankı Şiiri - Ferdi Soylu

Son bir yankı vardır ya kulaklarında kalan.
Az önce dinlediğin, ruhunu derinden etkileyen.
O hoş Senfoni,nin en hüzünlü, en ağlamaklı üyesi, yıpranmış bir Keman,ın kulak tırmalayan çığlığıdır.
Ağlayarak geçer insanın akıl diye adlandırılan, Kafatası,nın gölgesinde barınan, o derin ve karanlık Vadi,den.
Her bir adımı başka bir Nota,yı vurur.
Her ayak sürtmesi yeni çizikler açar, o karanlık Vadi,de ışık sızdıran yeni çizikler.
Ve belki yaraların gibi çiziklerinde çoğaldıkca gün doğuverir o karanlık Vadi,ye aydınlanırsın ve aydınlandıkca anlarsın.
Kim bilebilir belkide bir an gelir aklının ışığı arkandan doğar, ve bir anda seriverir ruhunun gölgesini gözlerinin önüne.
O zaman görürsün işte hayatının boşluklarını dolduracak hiç bir yapı malzemesinin bulunamadığını, sadece göz boyamadan ibaret, günlük yaşayan bir toplumun ucuzcu Marketlerinde.