Yankı Şiiri - Ecir Demirkıran

Ey gölgesinde uyuduğum
selvi dalı
titrek bir yaprak düşer
toprağa
ve bozkırlarda
rüzgara inat koşan
rahvan atım
bir alem haşmetinde
umutlarımız.
ey seher yıldızı
savur sabahın serinliğini
ve damlat gözümüze
gece karanlığını.
konmasın pınarıma keklikler
ve alaca karanlığa inat
öten baykuş sesleriydi
bizi uyuykumuzdan uyandıran
korkular hep sessizce
dolar ödümüze
sanki görünmez bir varlık girer içerimize
ve gözlerim arar yıldızları gök yüzünde
kayarken düşer gibi üstümüze
yükselirdi o an ruhumuz,
kabarır en saf duygularımız
ey Süreyya yıldızı
ışığını sal ruhlarımıza
öylece asılırdık saman yoluna
dağ köyünde çocuk öykümüz
ezilir bir kaya dibinde
kimbilir kaç yaşında dolar gönlümüz
tertemiz hisler taşırken fakirhanemiz,
aşık olmayı bile beceremezken.
titrerdi ellerimiz, ayaklarımız
bir yumuşak el
dokunurken tenimize
bilmeden aşık olurduk
yıkılırdı gök kubbe baş ucumuza
ey seher yıldızı sönsen ne olur
güneş dokunur eteğimize

Yeni kitabım