Yanıyorum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ne biçim yanıyorum, yüreğim alev alev,
Sensiz geçen her günüm bağrımda hançer gibi.
Özlem sanki çevremi dört yandan saran bir dev,
Tutuşup yanıyorum kendimden geçer gibi.

Her geçen gün içimden birşeyler eksiliyor,
Gün geçtikçe elemler daha bir yükleniyor,
Bir azaptır içime gelip çörekleniyor,
Aşkın sanki kalbimde yaralar açar gibi.

Yüreğim bir kuş uçmaz kervan geçmez han oldu,
Herşey boş ve anlamsız, hayatım zindan oldu,
Boş bir sevda uğruna bedenim candan oldu,
Hangi dala tutunsam elimden kaçar g,bi.

Yolunu bekliyorum bomboş kalmış yollarda,
Ne kalbimde takat var, ne de mecal kollarda,
Varlığım masal oldu nice yaban illerde,
Gerçeklerim tüm serap, düşlerim naçar gibi.

(ISLAK RÜZGARLAR isimli hece şiirlerinden > 38-39/100)