Yanıyorum Şiiri - Sedat Erdoğdu

YANIYORUM

Eflatun gözlerinde, ben kendimden geçerim
Ecelin şerbetini, ellerinden içerim
Nemrut’un ateşinde, yanıyor yanıyorum
Gönüllü bir mahkûmum, her şeye rağmen sevdim…

Bakışların bilmece, sevdamız bir bulmaca
Oynuyoruz seninle, her gün köşe kapmaca
Esirinim sevgilim, ters kelepçe tak bana
Bu şehirde yaşanmaz, yanımda olmayınca…

Hasretinle geceler, soğuk mührünü vurur
Her köşede hayalin, resmin karşımda durur
Sevdanın çöllerinde, yanıyor yanıyorum
Kırıldı kum saatim, güller dalında kurur…

SEDAT ERDOĞDU