Yanıyorsun Şiiri - İbrahim Sanduvaç

İşte elinde
Kızgın yağ,
Harlı bir ateş...
Nemrud yakmadı bunu
Can çekişen bir serçe
Sıkmıyorsun ki ölmesin,
Bırakmıyorsun ki kaçmasın...

Kendi hareketine mi yanasın, üzülmesine mi,
Hadsizliğine mi, yoksa hüsnüzannına mı,
Söndürmeye çalışmana mı
İnat ederek doğan güneşe mi,
Yanmak için sönene mi yanasın
Sönmek için yanana mı.

Bayır aşağı koşuyorum
Sanırken, engel koydun geçtiği yerlere,
Sen düz yolda hızlı git, o setlere takılsın,
Sözlerinle çakıl taşı, iliklerinle dikenli tel
Yollara döktün de, aşayım dedi
Parlamaya devam etti

Bir gün gözlerinde bulutlar dağılacak,
Ama saat çoktan geçmiş olacak onikiyi beş
Ve dönüp bakacaksın hâlâ duruyor mu mum,
Belki şimdi yağmura aldırmıyor
Ama sonsuz değil ya, bir gün sönecek
O gün duvarlar kafana arkadaş,
Oluklar nehirlere yoldaş

Öyle ise ne duruyorsun?
Ateşi körükle,
Köprüyü yeniden inşa et,
Uzatılan ele bir el ver
Avanaklık tozunu silk
Kalk ve yalnızca "merhaba" de