gök,
ezelden...
yer,
kederden
YANIYORDU...
gök
ve yer,
yanarken...
her gün
kıyamet mi?
KOPUYORDU...
yürek,
sevdiğinden....
yar,
hasretinden
YANIYORDU....
yürek
ve yar,
yanarken
her gün
kıyamet mi?
KOPUYORDU...
işte...
böyle,
bu kadar
yanan varken
kıyametin
kıymeti harbiyesi
YOKTU...
Fikret Turhan-Yalova,
04.07.2014
Kayıt Tarihi : 5.7.2014 19:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!