Yıl bin dokuz yüz on beş de,
Bir ateş düştü, Osmanlı'nın yaralı yüreğine,
Taarruz edip saldırıyordu düşman, dört yandan
Ateşler içinde yanıyordu Çanakkale,
Bir değil iki değil düşman,
Açıyordu ayrı, ayrı cephe,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
