YANIYOR TÖZÜM
Kulağını çınlatan, benim ahım, feryadım,
Sen benden gittiğin gün, kalmadı tuzum, tadım,
Belikli unutmuşun, hanende yoktur adım,
Kerbela çölü gibi aşksız yanıyor yüzüm…
Ak deniz feryadımdan, yaz mevsimi kükredi,
Seni böyle kim üzdü, kimler ağlattı dedi,
Dalgaları okşayıp, her gün teselli verdi,
Kerbela çölü gibi aşksız yanıyor özüm…
Kulaç kulaç bıkmadım, günü birlik aradım,
Sahilde koy koymadım, birer birer taradım,
Her gördüğüm insandan, balıktan bile sordum,
Kerbela çölü gibi aşksız yanıyor tözüm…
Tatilim sonlanırken, umudumu yitirdim,
Öyle karamsarım ki, hayalimi bitirdim,
Dalgalar şahidimdir, kumu dile getirdim,
Kerbela çölü gibi aşksız yanıyor gözüm…
Rızazade, korkarım vuslat mahşere kaldı,
Yetmiş yıllık ömrümü, ahlarla, oflar çaldı!
Bu gün ağlamam derken, gözlerim yaşlar saldı,
Kerbela çölü gibi aşksız yanıyor sözüm…
24.EYLÜL.2018
Fahri Bulut Rızazade
Kayıt Tarihi : 24.9.2018 19:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kulaç kulaç bıkmadım, günü birlik aradım, Sahilde koy koymadım, birer birer taradım, Her gördüğüm insandan, balıktan bile sordum, Kerbela çölü gibi aşksız yanıyor tözüm…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!