Yanıyor Ruhum Şiiri - Atilla Durukan

yanıyor ruhum sensizlik ateşinde,
bedenim parça,parça sokak başlarında.
leş yiyici vahşilerin dişlerinde,
parçalarım uzak köşelerde.
ne ömür tükettim, nice geçti yıllarım,
hazan mevsimi gibi döküldü umutlarım.
kurudu bedenim,susuz bir agaç gibi,
yapragım,yerlerde ezilmekte acımasızca.

bakışın bir güneşti hep benim için,
gözlerin,gözlerime kelepçe.
gülüşün bir çaglayandı,gönlümde,
gönlüm şimdi çöllerde,çöller gönlümde.

artık ne güneşim var, ne de yarınım,
geçti bunca yııllarım, tükendi umutlarım.
ne akar derem kaldı,ne de gözlerin,
gözlerim şimdi yerlerde, ben neredeyim.