Yanıyor Şiiri - Yasin Uysal

Yanıyor!
Cennet vatanımın ciğerleri kanıyor.
Üç tarafından deniz, dört bir yanından felaket fışkırıyor.
Kuzeyini sel almış, güneyini alevler sarmış memleketimin,
Evine ateş düşmüş genç bir itfaiye erinin,
Asla kazanamayacağı bir savaşa girmiş kendinden emin.
Yakıyor dokunduğu bütün güzellikleri ateşten canavar!
Oysa yüzleri bile kızarmıyor uzaktan seyredenlerin...

Yanıyor!
Yüreklerimiz bir kez daha kan ağlıyor.
Dayanılmaz bir acı, sonsuz bir feryat kulaklarımızda çınlıyor.
Kaçamadan can vermiş, bedeni küle dönmüş ev sahiplerinin,
Belki de yok olmuş sihirli gücü sevginin,
Artık anlamı kalmamış her şeye rağmen gülümsemenin.
Yıkıyor yoluna çıkan bütün gerçeklikleri ateşten canavar!
Oysa yüzleri bile kızarmıyor uzaktan seyredenlerin...

Yanıyor!
Yaşanılan tüm hatıralar kayboluyor.
Kor ateşin sıcaklığı bile devin uykusunu bozmaya yetmiyor.
Yanarken sönmüş, yaşarken ölmüş ruhu benliğinin,
Kamarasından seyrediyor deli kaptanını geminin,
Nasıl filiz verecek tohumları kavrulmuş güzel günlerin?
Yutuyor tadına bakmadan bütün hayalleri ateşten canavar!
Oysa yüzleri bile kızarmıyor uzaktan seyredenlerin...