Yanıyor Şiiri - Sait Kurupınar

Bağrımda nefes yanıyor.
Uzanıyorum içimde hasret yanıyor.
Elimde kalem, kağıt yanıyor.
Dönüyor içimde dönüyor, halaydaki kasırgalar yanıyor.

Nuh tufanına tutulan sağnaklar,
Yerden göğü selamlayan leylaklar,
Perçine vurulan kaderde zamanlar,
Tül perdelerde uzaklar yanıyor.

Zamana hasret süren sırlar yanıyor.
Yokuşa giden yolculuklar,
Yolculuk içinde ter ve nefesler,
Ter ve nefesler içinde ben yanıyor.

Aşık içinde, aslı gömlekte yanıyor.
Bir mahkumiyet, içimde düğümlenen ilmekte
Bakki! bu yollardan güneşe gidilmekte
Güneş yollarında yıllar yanıyor..

Adım adım yollar bitiyor.
Uzaklardan içime tane tane sevmek damlıyor.
İçimden toprağa bir şeyler düşüyor
Topraktan sümbüle giden ölümler yanıyor.

Olurlar ve olmazlar yanıyor.
Ruhumun külünde cehennem tutuşuyor.
Kor ateşte bir köz kavruluyor
Bende anlatılmaz bir şeyler yanıyor...