Yanıtsız Kutsallık Kalmadı

Çağ öncesi çok ağrı vardı.

Yarın mutlaka yaparım inancı içimde ki direniş ve devrim amacı başlangıcı başkaldırı ilkesi yaptı.

Tekrarı ortada durdurmak mümkün değildi.

Zulüm bitmez sıklıkta, devrim az tekrar gerektirir.

Bir boşluk vardı ve boşluk yankısını duydu.

Yaşama hakkımızı gasp edenler karşısında bizi koruması gereken yasa bizim gibi birbirimizden habersiz korunmasız kalmıştı!

Sonsuz kere tekrar eden nefes alış veriş birdenbire son nefesini verebilirdi.

Yaratıcı yaşamın kendisi değilse onu kim üstlenir? Yeryüzünün insan gibi birde tehlikelisi varken! Yeryüzü hiç tanrısız kalmadı.

O tanrı bu tanrı mı? Değildi!

Beklentisizlik yoktu, belirsizlik ise sayılamaz boyutta çoktu!

Sahte bir aidiyet duygusu hiç taşımak istemedim

Taşındığım yerde iken görevim gereği gerçek aidiyet duygum uzak bir özlemdi, hala!

Bilikim birikimler arayışı ile bir seviyeye ulaştım

Ulaşılmaz değildi zaman bedel ödeyen lazımdı!

Kim? Bir yaşam, kendi dışı yarara harcar ki?

Nedenli olmasına rağmen nedensiz algılı salgın ve saldırılar şifa arıyordu

Tanrı beklenti yeri değildi, yokluğu anlamı da içermiyordu

Saygı etiği geç gelişiyor yaşamda sevgi gibi yer bulmakta zorlanan ve elzem duygulardı

Duyuncum inanç yerine iç ses olma depreşisi oldu

Beklentim kendimi hariç tutan eyleme iten kadim bir ulu görev sır

Ne göz yumdum ne de ezeni ezmek istemedim

Caydırıcı olmak için çok zaman verdim

Onlar kendini ezdiler

Görüntüsüz ve gürültüsüz inatçı bir yaşam çabamdı

Gürültülü görüntü bolluğu içinde!

Yeniden başlama ve başlatma cesareti örneğini yeryüzüne yerleştirdim, silinmesi zordu

Yaşattıkları unutulmaz

Yanıtsız kutsallık kalmadı, bitti.

♾️▪️Önder Karaçay ▪️♾️