Yanında Şiiri - Memduh Cem Gürcan

Gecenin
bir vakti
uyanırım
-uyuyamam ki zaten-
nadir
yanında
olduğum
gecelerde.
İzlerim
seni.
Bir
elin
yanağında,
yastığa
sarılmış
masum,
sakin
uyuyuşunu.
Yumuk
gözlerin,
huzurlu
nefesin ile.
Saçların
dağılmış
yüzüne.
Küçük
bir
öpücük
baba
şefkati bir
dokunuş
ile
birlikte
saçlarına,
omuzlarına.
Üşümesin
sırtın...
Usulca
çekerim
örtüyü
üzerine.
O
gecelerin
sabahları
güneş
vurur
yüzüne
hep.
Seni mi
kıskanır ne?
Mahmur
bakışların,
sıyrılan çarşaftan
gözüken
ayakların...
Hep
uyanık bulursun beni.

Günaydın...