Belki çilekeş ömrün,
Belki kan tarlasında kar beyaz bir papatya;
Bilki çilekeş ömrüm
Bil ki papatyalar gönlümde
Yer etmiş seni beklemekte.
Ve bil ki her damarımdan kan fışkırsa,
isimsiz kalsam kimlik sorulurken
ve hatta yüzüm değirmenci beyazına dönse
seni beklerken,
yine de bunu öğrendim
anamın memesini emerken.
Sevdiğin çilekeşse çile çek,
sevdiğin kan tarlasındaysa damarlarınla besle.
Amma tek bir şeyi yapma asla:
Bırakma onu bir başına.
Ya yanında ol ya da yanıbaşında...
Kayıt Tarihi : 19.3.2007 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!