Yanımdayken Sen Şiiri - Bahadır Olguner

Yanımdayken sen ve duymuyorken beni,
ben suyundan yoksun bir ummandım,
derin,siyah ve içli...
Yanımdayken sen ve duymuyorken beni,
ben sesleri yutan gizemli sonsuza
seni haykıran dilsin bir yekpareydim...
Yanımdayken sen ve duymuyorken beni,
ben çcocuğunun siyah saçlarında,
sevdalısının kokusunu arayan bir babaydım...
Yanımdayken sen ve duymuyorken beni,
ben gecenin karanlık ortasında
yalnız,sessiz ve sensizdim...
Yanımdayken sen ve duymuyorken beni
ben Hû çeken bir dervişin
figanıydım, Âh ıydım...
Yanımdayken sen ve duymuyorken beni
ben sesi duyulmayan bir sükûdun
bencil,serseri sahibiydim...
Yanımdayken sen ve duymuyorken beni
ben uzaklarda bir ülkenin
çiçeksiz ve güneşsiz Hüzn-ü baharıydım...