Dil söyleyip
Göz görüp
Kalemim yazsada
Aklım evet deyip
Artık o yok desede
Bir his içimde
Kapı çalındığında,
İçeriye giren bu sefer
O olacak desede
Her şeyi bile bile
Anlayarak
Dinleyerek
Görerek
Hem inandım öldüğüne
Hem inanmadım
Hem aklımı oynattım
Hem oynatmadım
Kayıt Tarihi : 17.3.2007 19:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Lise bitmişti, iki yıl sonra ilk kez sınıf arkadaşlarımızla toplanacaktı organizasyonu ben yapıyordum.Bir ay önce yani mart ayında toplantıya gelecek bütün arkadaşları aradım yaklaşık 15 gün sonra buluşacaktık.O hafta sonu meliha bana mesaj çekti buluşma gününden bir gün sonra mühim bir sınavının olduğunu yinede bir aksilik çıkmazsa geleceğini yazmıştı.O haftayı bitirmiştik bir hafta sonra buluşacaktık hatırlatmak amacıyla herkesi tekrar aradım unutmamalarını söyledim. Sıra Meliha daydı cep telefonunu aradım bir erkek çıktı sevgilisi sandım melihayı sordum bana öldüğünü söyledi.Telefonu yüzüne kapadım şaka yaptığını sandım tekrar aradım yine aynı şeyleri söyledi.Kızdım bağırarak benimle dalga geçmemesini söyledim. İnatla bu sefer evini aradım telefonda yine aynı ses vardı.Sen kimsin dedim.Çok kızmıştım ve bu sefer telefonu yüzüne kapamakla kalmıyacaktım. Sen kimsin dedim çocuk ne durumda olduğumu anlamıştı abla dedi ablam geçen hafta trafik kazsında öldü........... Ben hala inanmıyorum öldüğüne melek gibi bir kızdı o ölmedi kendi evine cennete gitti.

Ailesine Allahtan sabır,
vesile olduğun içinde Allah sizden razı olsun.
Bu dünya geçici,
yalnız insan oğlunun icatları da bazen acıya davetiye çıkarıyor.
sevgiler.
saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (4)