Yanımda Üşümezdin Şiiri - Emin Barut

Sen kış nedir bilmezdin
Sımsıkı sarılırdım ipincecik beline
Yanımda üşümezdin.
Dudağını öperdim, mevsimler değişirdi
Kalbin huzur dolardı,
Korkuyla titremezdin.
O çağlarda birtanem
Günler çağla yeşili
Geceler toz pembeydi.
Vakit akşam olmasın, saat beşi vurmasın
Yüreğin ellerinde yollarımı beklerdin
Hergün çiçekler açan sımsıcacık özlemdin.
Boynuma atılırken 'Aşk' olurdu ilk sözün
Öp. öp çığlıklarıyla çıldırtan büsbütün
Sevmekten, sevilmekten başka şey düşünmezdin
En soğuk gecelerde yanımda üşümezdin
Ayrılıkmış, kedermiş nasıl uzaktı bize
Mutluluk yağmur gibi çiselerdi üstümüze
Hiç kimseyi suçlamam,
Kimselere kin duymam
Belki alın yazısı,
Belki büyü duası
Ayrılıkla ödendi aşkımın faturası
O günü hiç unutmam
Ağaçlarda sonbahar,
Takvim Ekim sonuydu,
Dilden dile dolaşan
Aşkımıza son oldu.
Bilmem hatırlar mısın?
Bir zamanlar ikimiz, bu parkta buluşurduk.
Bulutlar kadar özgür
Kuşlar kadar mutluyduk
Gittin, gidiş o gidiş
Ne bir haber, ne sesleniş.
Mevsim yine sonbahar,
Dallar yaprak döküyor,
Bulutlar boz bulanık
Göçmen kuşlar dönüyor.
Durmaksızın bir ses bana
Üşüdüğünü söylüyor.

Emin Barut_____ ŞİİR 1985