Yanımda Sen Olmayınca Şiiri - Ömer Kürücü

Yanımda sen olmayınca
Kalemim büyük aşk şairlerine özenir
Sayfalara sığmaz kocaman kelimeler
Araf’ta kalır hislerim varla yok arasında gezer
Dilimde eski, şöhretli aşk şarkıları raks eder

Yanımda sen olmayınca
Evlerin lambaları birden söner,
Merdivenler sarp yokuşlara döner
Yoksul kapıların yüzüne,
Kapı tokmakları, ahenksiz değer

“Kim o” sesleri duyulmaz,
Cılız bir çocuğa benzer
Geri dönüşler, alır başını gider
Süslü şehir; dilenci çocuklardan merhamet diler
Kaldırımlarında başıboş, kimsesiz şiirler gezer

Yanımda sen olmayınca
Evlerin bacaları matemle tüter
Pas tutmuş çatılar karabasan gibi
Gri beyaz âşiyanların üstüne çöker

Akasyalara bağlanan salıncaklar
Kucağındaki yalnızlıkla ağır aksak havada gezer
Sokak lambaları mum gibi fersiz, titrek
Ayakta durmakta bin bir zorluk çeker

Yanımda sen olmayınca
Elinde sürgün fermanıyla bir elçi kapımda bekler
Adımlarım âfaki bir boşlukta kayar gider
Sana benzeyen her sûret değişir
Yaklaştıkça, acûze bir kadına döner.