yanımda kal ki, BÜYÜMESİN ÇOCUKLAR

zaman araladı gerçeğin sinsi kapılarını
yaşam bulandı
üzerimde gece kiri ve pası dünkü yağmurların
gözlerimi bile terk ettim artık
ellerimi sakladığım yerde.

yoksun kelimeler yerine
kalemin niyetine yoksun
sayfanın buruk kokusunu soluyorum
seninki yatağıma mıhlanmış
bir kıyısında hala saçların esiyor yastığın

sade yazmak teselli
UZAK BİR KIYIDA, KIRMIZI KARANFİL
ETEĞİMDEKİ TAŞLAR’ın peşinde
cüret ediyorum SAĞ kalmaya yine

penceremin dibinde çocuk gürültüsü
avaz avaz masumiyet acıyor kulağımda

büyümesinler olur mu hiç!
peşinden koştukları topun ardında
hep taze kalsın solukları, yürekleri toy…
bilye için kavga etsinler
çamurla oynadıklarında kirlensinler sadece
incinmesin evcilikleri
saklambaçlarına korku girmesin
olur da çıkarsa fırtına
anneleri çağırsın balkondan
sıcak sularla yıkasın kanatlarını
sabun kokulu körpe saçlarını tarasın
babalarını beklesinler masada
öncesinde kocaman bir öpücükle almış olsunlar kederli çizgilerden
alın teri yorgunluğunu
akşam yemeklerinin bereketi huzurdan doğsun
uykuları geldiğinde anneleri söndürsün ışığı
bilsinler, karanlık bu değil!
korkmasınlar
meleklere sarılsınlar masum uykularında
düşlere dalsınlar sıcak… derin…
ve uyandıklarında,
büyümemiş olsunlar hala!

sınırındışı edildim
oysa değildim yabancı
bu tel örgü, mayın tarlaları
her ihlalde kurşuna dizilmek
inatla pranga ayakta kalanlara
ve bu unutulmuşluk… arafın dahi en ücra diyarında

geçer elbet;
beden göçse de ruhla sürer sevda

anadilim bu benim
sese, sözden sonra dilenip
yazıyı konuşmaktan önce öğrendim.

şiirden başka ağlamaz ya şair
ve ne yazsa
dindiremez harfleri, gözpınarları kadar

şiirden başka ölmez ya şair
ve ne yazsa
yakamaz kağıdın canını, kendininki kadar

geçer bilirim
sular çekilince ortaya çıkar
akıntıda kaybolanlar

var sen bu şiir yazılmamış say!
hiç ağlamamış, ölmemiş olayım
yanımda kal
yanımda kal ki, BÜYÜMESİN ÇOCUKLAR

27\28 Mayıs’06