Yanımda Kal Şiiri - Ahmet Can Akyol

Sana git desem üzülürsün / biliyorum

Hem yeni geldin yalnızlığıma
Suskunluğuma tutun / yorgunluğuma
Yeni gelen her zaman yine gelmez biliyorum
Otur da söz büyütelim aramızda

Çünkü / eski bir seyyahım ben yolların merakında
Dönülmez uzakların ufuklarında bir kaçağım
Ve hala izlerden öz bulmayı deniyorum
Uslanmaz aşkların çömezi olsam da

Sonrası / zemheri bir fırtına hayatım
Ne ben yüreğimi zamanlı çoğaltabildim
Ne berceste mısralardan geçtim
Övünecek pek şeyim de yok aslında
Yüreğimi böldükçe zamansızlığıma yenildim

Herkes acısının ahı kadar yarasına kanıyor
Bakma bakışlarımdaki hüzzam karasına
Yaşlandıkça çocuk kaldım / öğrendikçe büyüdüm
Benim de güzel günlerim oldu / ağızlar dolusu güldüğüm
Ne ki / kederime değdim değeli ömrümün zehiriyim

İmlasız sevdaların sırdaşı say beni
Sesimin olur olmaz kırılması bundandır
Ve benim gibilerde biraz da utangaçtır
İlk merhabanın içindeki elveda

Yani sözün ahvali özeti şu /
Eşkıya bir rüzgarın çıplaklığında
Nasıl incinirse kuru bir dal
Öyle incinmişim

Bu yüzden
Sana git desem uykularına yenilirsin
Ve ben sil baştan
Küskün gurbet olurum / küllüm berbat
Üstelik lal olur gözlerimin buğusu
Hüznümün yangın soluğu lal

İyisi mi
Sen her geceden her sabaha
Yanımda kal