Yanıma. Şiiri - Fehmi Tazegül

Şimdi kimse gelmez yanıma.
Çocuk gibi kendime güldüm.
Yıllardır hiç gitmedim köyüme.
Baktım resme gençliği gördüm.

İçimde umutlar hep kalmış geri.
Aşkla sevgi olmuş benden içeri.
Bir kemik kalmışım bir de deri.
Tanımadılar beni ben üzüldüm.

Onun sevgisi var şimdi bende.
Benim adım türküsüdür dilinde.
Çiçek güller vardı onun elinde.
Yüreğim yanıyor canı özledim.

Fehmi.
Ağlarmış can benden bilmişler.
Beni sevenler haber vermişler.
Aşkın deryasına onu salmışlar.
Dökülmüş saçlarım boş ellerim.