YANILTTILAR DALLAR BENİ
Tutunduğum dallar kaldı elimde
Meğer gövdeleri ezelden çürük
Köklerine benzer meğer dalları
Yüzleri de yokmuş yerlere dönük
Bıraktılar beni yolum yarıyken
Geceden gittiler sebebi yokken
Onlara bağlıydım candan yürekten
Anlamadım meğer yüzleri donuk
Yıktılar kalbimde tüm güvenliği
Unutmuşlar insanlığı mertliği
Anmazlar çekilen o sefilliği
Çıkınca refaha hep unutulduk
Bende kızar oldum kendime kendim
Ne çok bağlanmıştım ne çok güvendim
Herkesi ben gibi candandır sandım
Bu kez elde yok var gene yanıldık
Kayıt Tarihi : 13.4.2012 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım
namık cem
TÜM YORUMLAR (2)