Yanılsama Şiiri - Hasan Ayhan

İnsanların kendi kalplerinde zannetikleri aşk, aşk değildi.
Sadece aşkın bir yanılsamasıydı
Gerçek yüreklerde bulunmazdı
O sadece bir yanılgıydı zaten
Onca insanı peşinden sürükleyen define kutusunu
Bulduğunu zanneden bir hayalperestin,
Kutuyu açtığında birazcık toz zerrecikleri
Ve zamanın eskitmiş olduğu
Kutunun kokusundan başka birşey değildi.
Kalp de öyle değil miydi zaten
Aşk çoktan terketmişti bu dünyayı
Peki nerdeydi ki bu aşk
Göklerde pırıl pırıl parlayan yıldızlarda
Tanrı’nın özünde, Tanrı’nın kalbinde
İnsanların kalplerindeki aşk, Tanrı’nın kalbinin bir yansımasıydı.
O da bir yanılsamaydı zaten
Tanrı insanların zannetiklerinden çok daha zekiydi aslında
Kimi zaman bu yanılsamalar, insanın gönül penceresinden
Tanrının ta kendisiymiş gibi görünebiliyordu.
Çölde aç, susuz Mecnun’un Leyla’yı araması gibi birşey işte
Mecnun’a göre her yer Leyla değil miydi
Fakat Leyla özünde burda değildi, bizler gibi
Aslında özlerimiz Tanrı’nın himayesindeydi
Bu dünya tanrının oyun sahnesinden başka birşey değildi.
Tanrı acımasız da değildi
Gerçek özlere acı çektiremezdi,
O da insanın bir yanılsamasıydı sadece
Yüreklerde yaşanan acılar,acı da değildi onlarda bir yanılsama
Bu yanılsamalar kimi zaman güzel oyunlar,
Güzel tuzaklar kurardı şaire,
Şair de bunun farkındaydı da
Sadece hissetmek istediği gönül sarhoşluğu içinde
Yeni tatlar, heyecanlar, zevkler arayan bir kelebekti
Ve onun ömrü bir gündü aslında tanrının gözünde