Yanılsama
Hayatın acı ama gerçek,
En kötü şeyin yalnız kalmak olduğunu sanırdım,
Yanılmışım, meğer en acısı,
Yanı başındayken bile yalnız hissetmekmiş.
Sen bana yalnızlığı iliklerime kadar hissettirdin,
Varlığın bir soğuk rüzgar gibi esti geçti,
Yanımdayken bile uzaktın,
Bana yalnızlığın ne demek olduğunu öğrettin.
Her dokunuşunda biraz daha koptum senden,
Sözlerin duvarlara çarptı, geri dönmedi,
Varlığınla yıkıldım aslında,
Yanında olmana rağmen, içimdeki boşluk büyüdü.
Gözlerime bakarken bile yoktun,
Sanki her an daha uzaklara gittin,
En kötüsü yalnızlık değilmiş meğer,
Birlikteyken kaybolmakmış insanın içinde.
Birlikteyken bile kayboldum ben,
Sanki her şey var ama hiçbir şey yok,
Yalnız kalmak değilmiş en büyük dert,
Yanlış bir varlıkla yalnız hissetmekmiş asıl gerçek.
Yanımda olmanın anlamı kalmadı,
Kalabalıkta kaybolmuş, yalnız yürüdüm,
Yanlış yerlerde aradım huzuru,
Ama içimdeki derin boşluk hep büyüdü.
Varlığın bir gölge gibi, peşimi bırakmadı,
Gözlerimdeki yaş, kelimelerden daha derin,
Her şey bir yanılsama, bir yanlış algı,
Yanlış bir varlıkla yalnız hissetmekmiş asıl gerçek.
Nilgun Şirin 2
Kayıt Tarihi : 16.10.2024 03:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
.
ve öyleyse sizlerde duyun ulan,
müstafiyim artık bu,
hayata pantolonun paçasından bakan magandaların,
ve akşam sofrasına bir arada oturamayan
aileliği kütükte kalmışların ve
aşkını vatanı bilmeyen,
gözdelik ve ikbal peşindeki
dilberlerin davasından,
ah;
.
...
.
TÜM YORUMLAR (1)