Yanılmışım Şiiri - Emiliy Oz

Onu tanırım sanmıştım,
Yanılmışım…
Gözleri mavi bir deniz gibi sanırdım,
Bakınca derinlere daldığım, yanılmışım.
Siyahmış gözleri, adeta ıssız bir kuyu gibi,
Ne ışık ne umut kalmış gözlerinde.
Saçları kumral sanırdım, yanılmışım.
Çoktan beyazlamış,
Görememişim.

Onu mutlu sanırdım, yanılmışım.
Gözyaşlarını mutluluktan bilirdim,
Üzüntüdenmiş, anlayamamışım.
Her şeyi görür, anlarım sanmıştım,
Ama ben aslında,
Hem körmüşüm, hem de aptalmışım.