Yanılmışım Şiiri - Muhlis Orhan

YANILMIŞIM

Yanılmışım…
Yanıltmıştım bilmeden.
Biliyor musun?
Gördüğün ben değildim.
Sanırım …
Aslında hiç kimse göründüğü gibi değil…
Ya çevrimdışı olur.
Ya da telefona çıkmaz.

Hep acelemiz vardı.
Eylemde bir gören olur…
Biliyor musun?
En önde taş atan sendin,
Yüreğimin asi iklimine.
Sanırım…
Aslında derdim bu değil.
Sensizlik olur…
Davamda sürüklendiğim çıkmaz.

Yanılmıştık …
Yanıltmıştık bilerek.
Asgari kanaatte,
Çobanız sürülerin başına.
Biliyordun …
Her gün kurt görür biz kuzu.
Sıfır bedeni.
İflahı kesilir.
Kemerler sıkmaz.

Bir başına bir daldı.
Varsın kırılsın…
Asılmışsın bir kere.
Hatırlıyor musun?
Mahrumiyeti paylaşırdık,
Mahremiyeti paylaşır gibi…
Tutuşmuştur çelikten bir yürek.
Yanar öylece dumanı çıkmaz.

Yanılmışım…
Yanıltmıştım bilmeden.
Biliyor musun?
Gördüğün ben değildim.
Sanırım…
Aslında hiç kimse göründüğü gibi değil…
Gizlice taşar gözlerim…
Bendini yıkmaz.

Artık yanılamam…
Yanıltamam seni bilerek.
Ve sona geldik nihayet.
Elveda kraliçem…
Elveda aşkım…
Elveda bir tanem…
Bunları söyleyemem.
Anlıyor musun?
Sanırım…
O menzil çok uzak değil.
Bu can bu tende.
Pek uzun durmaz…

Yanılmışım…
Yanıltmıştım bilmeden….