Çıkmaza girdim senden sonra,
“aynı yanılgıların peşinden koşmayacağım,
asla, sevmeyeceğim” demiştim, senden önce
ama yanıldım işte
yine, yeniden yanıldım
oysa hiç düşünmemiştim yanılmayı
tesadüfi, sohbette buluştuğumuzda,
o ilk göz göze geldiğimiz günü hatırla,
hani dudakların değil de,
gözlerin konuştuğu o anı...
Hani demiştim ya, hatırla!
Hayatın en önemli dama taşını...
Sen de onay vermemiş miydin
ve o gün biz
maskeleri çıkarmamış mıydık, yüzlerden?
Söz vermemiş miydik...
“Ne yaşanırsa yaşansın dürüst kalacağız” dememiş miydik?
Ne değişti dürüstlük yolunda?
Ne değişti de anlamsızca kayboldun gittin?
Sadece mutlu geçirmeyi düşündüğün
bir kaç günlük heves miydi bu?
Söylesene,
konuşsana,
hesap versene...
Bak, ben hesap veriyorum yanılgılarım için
Bak, bedelini ödüyorum, son yanılgımın
Bak, bunları senin gibi kirlenmemiş
tertemiz sayfalara döküyorum
ve dili olmayan,
hiç bir zaman ihanet etmeyen
bu sayfalarda arıyorum gerçeği
Peki ya sen?
14/08/2005
00:16 - CİHANGİR
Kayıt Tarihi : 7.6.2006 12:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!