Aşk tan korkupta, Sevdama sitem etmiştim,
Korkunun adlarıydı bunlar, yüreğimde benim,
Med Cezirleri yaşarken, nede aldanıp sana inandım,
Yanılıyorsun, saklanma inan ona; kendime demiştim.
Ait olmayı ben; Yağmurun bulutla bütünlüğü,
Denizin; bazen hırçın olsada kumsalla sevişmesi,
Buğdayın başağındaki tanesine can veren kadınlığı,
Açların rüyalarından çıkmayan susam kokan ekmeği..
Öyle tanıyorum ben AŞK'ı ait olmayı yalın ve saf,
Bir sırat köprüsü geçipte terkettiysem herşeyi,
Yirmidört saatimi seninle yaşayıp hesap verdiysem,
İnanmaktı sana sanırım benimki aptalca,
Yüreğimi alıp, ellerimle teslim ederken fırtınalarına,
Ellerine veripte bıraktım puşt zulası dalgalarına,
Nasılda inandım oysa Liseli genç delikanlı yüreğiyle,
Senin için Yanıldım, Yanılmadığımı düşündüğümde...
Bayram Karaali
25.05.2002
Kayıt Tarihi : 15.6.2002 03:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!