Bir kırlangıç rüyası saydım
Ufak bir göçle
Kırıldı kanatlarım
Bir tepenin ardında seraptın
İnciler döküldü yanaklarımdan
Bense topladım
Saydım ki
Kaf dağının ardında
Zümrüdü ankadın
Sesine kulak verdim
Yapbozdandı kalelerim
Yıkılınca altında kaldım
En kötü pişmanlık bile
Kararsızlıktan iyidir
Yanıldım sanma
Yanılmayandım
Şimdi nöbetsiz gecelerin
Kara düşlerinden sildim rengini
Ne ay hatırlatır nede yıldız çehreni
Bir sürgün misali çölde şu kalbim
Yusuf gibi düşecek kör kuyulara
Yada leyla gibi çöllerde bul ara
Ondurmaz dokunduğum hiçbir anı
Silinince dudağımdan ismin
İster semazen gibi dön
Silinmiştir bende cismin
Pervane olup ateşin ışığına
Kanıp kavrulup yansan da
Yönümü dönüp de
Bakar sanma narından yana
Melek Dalgıç
Kayıt Tarihi : 5.8.2021 12:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
