Son aldanış mı bu?
"Biz" demelere kanış,
yalan kokan nefeslere
öylesine sevişmelere inanış...
Son gönül kırıklığı mı bu?
İlgisi
sıcaklığı,
neşesi de sahte miydi?
Neden başkası gibiydi,
neden kendi olamamıştı?
Şimdi utanıyor mudur
yalanlarından…?
Kişiliksiz!
Neyin hırsını çıkartıyor
kimin intikamını alıyordu ki?
Karaktersiz!
Son olsun bu,
Son!
Yok be cancağızım,
hani "son olsun" diyorsun da,
yaşayıp göreceklerimiz var daha...
Yanılarak
yontularak,
yaşamaya çalışıyoruz hala...
Yanılma yontulmalarıyla büyüyoruz ya...
20 Ağustos 2013
Kayıt Tarihi : 13.12.2013 04:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nesrin Pekinsel](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/12/13/yanilma-yontulmalariyla-buyur-insanlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!