Şu makus talihten daralıyorum
Şakaklarıma mıh gibi iniyor
Ters dönmüş uğur böceği gibi hissediyorum
Ellerim zangır zangır titriyor
Kime dokunsam kapılıyorum rüzgarına
Alıp koyveriyor beni
Seyircisiz tiyatrolarına
Tek başıma kurguluyorum oyunlarımı
Her zamanki gibi
Bazen bir alkış tufanı patlatıyorum
Bazen kahkaha
Delirircesine mutlu olmaya çalışıyorum
Kimse görmüyor nasılsa
Duymuyor çığlıklarımı
Hayat denen sahnenin kapanına kısılmışım
Derin bir iç çekiyorum
Selam gönderiyorum boş koltuklara doğru
Bir güvercin uçuruyorum arka sıralara
Kanat çırparak aydınlatıyor yolumu
Renklendiriyor sanki siyah beyaz hikayemi
Sanıyorum
Güzel olacak sonum
Perde kapanacak mutlu olacağım sahnenin arkasında
Boşa ümitleniyorum ama
Belki de yanılıyorum
Kayıt Tarihi : 9.7.2019 15:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Arabacı](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/07/09/yaniliyorum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!