Yanılıyorsun. Şiiri - Nevzat Uçar

..Böyle katran karası gecelerin
Daha Ezan okunmmamış sabahlarında
İnce bir sızı ile uyanırım uykudan.
Besmele çekerek şükrederim
Bir kez daha nefes verdiği için yaradanıma.
.
Dışarıda,
Ağaçların dallarını kıran bir fırtına
Cama vuran sepken yağmurun sesi
Ve..
Yüreğimde sensizliğin sızısı ile.
.
Sızlayan yüreğimde ki anılarımın
Vurgun yemiş yerlerini sakınmadan
Gözlerine bakarak
Yoğun duygularla seni yüreğime katarak
En çetrefilli acılarımı anlatmıştım sana
Bilirsin.
.
Sen ki,
Gözlerin gözlerime değdiğinde
Acıtılmış yüreğimden öperdin oysa
Yüreğim senin,
Bu sevda ikimizin demiştin.
Sarışın,
Koklayışın
Saçlarını rüzgara verişin vardı oysa
.
Meğer,
Bakışları ile beni büyüleyen gözlerin
İçindeki sevda hasreti tüttüren
Sevgi dolu sözlerin yalanmış
Söylesene
Allahın bir mucizesi diyerek
Severken sevilirken
Kim öğretti sana başını alıp da gitmeyi
Kim öğretti yalan söylemeyi
Kim.?
.
Gittiğin günden beridir
Kör karanlık bir kuyuda gibiyim
Hayata dimdik duran,
O mağrur başım önüme
Omuzlarım yanıma düştü sayende
Saçlarımdan topuklarıma kadar
Her yanımdan hicran akıyor
Sensizlik paslı bir hançer gibi
Ne yana dönsem canımı acıtıyor
.
Öylesine bir yara açtın ki yüreğime
Unuttum sende önceki acılarımı
..Böyle katran karası gecelerin
Daha Ezan okunmmamış sabahlarında
Her gün biraz daha fazla
Her gün biraz daha yakarak canımı
Kanatıyor yüreğimi sensizlik
.
Hissetmiyorsun,
Duymuyorsun,
Belki de bilmiyor,
Ben yaptım oldu diyorsun
Amma ve lakin
Yanılıyorsun.
-
Ahmet Nevzat Uçar.
28/Aralık/2016.. Saat:05:20

-