Yanılıyorsun Şiiri - Adem Durmazer

Gönlümü bağladım başındaki her tele
Çözülür sanıyorsan eğer yanılıyorsun
Döndüm bentler yıkan bulanık sele
Durulur sanıyorsan eğer yanılıyorsun

Bir düne bir bu güne bakıp şaşıyorum
Izdırap duvarını ağlamakla aşıyorum
Yaramı her an her saniye kaşıyorum
Kapanır sanıyorsan eğer yanılıyorsun

Yalana hileye tenezzül edip değmedim
Sen hariç hiç bir şeye boyun eğmedim
Vallahi seni laf olsun diye sevmedim
Unutur sanıyorsan eğer yanılıyorsun

Seni tanımadan önce koca bir hiçtim
Senin sevgine canımla değer biçtim
Ölesiye diye yemin ettim ant içtim
Biter sanıyorsan eğer yanılıyorsun

Beni gören herkes Mecnun sanacak
Dilimden düşeni cümle alem anacak
Yüreğimdeki ateş ömrümce yanacak
Söner sanıyorsan eğer yanılıyorsun

Hiç mi düşünmedin kendine bağlarken
Gülecek misin ben yaş döküp ağlarken
Bir şelale gibi köpük köpük çağlarken
Susar sanıyorsan eğer yanılıyorsun

Onurum şerefim olacak bıraktığın çile
Alnı ak başı dik geleceğim yaşadığın ile
Yerin taa yedi kat dibine girsen bile
Bulamam sanıyorsan eğer yanılıyorsun
Adem Durmazer