Yanılgı Şiiri - Oğuz Özyurt

Enseden yiyince tokadı yüzükoyun öylece nasılda uzandı,
Kimdi vuran nerden geldi bu tokat...
Dönüpte baktığında uzundu adam ve iriydi iki misli,
Korku gözlerinde büyüdü lakin bu adamı tanımıyordu.
Çıtkırıldım günlerin üzüntüsü çöktü aniden,
Keşke öğrenmiş olsaydı bir kaç numara,
O zaman belki yırtardı bu mezbeleden...

Adamın ki büsbütün hataydı, kimdi bu uzanmış boylu boyunca yatan,
Benzerine tükürdüğüm hayat dedi içinden,
Yine bulamadık belli çıktı bahtımıza bu tıfıl...
Titriyor belli korktu, benim aradığım adam bu bedende yoktu.

Kardeşim niye vurdun dedi yattığı yerden,
Adam iri, kelimeler titreyerek gitti menzile,
Eridi kayboldu...

Kusura bakma dedi adam,
Sadece benzettim, sinirli seriverdim seni yere,
Alemi sorgularken, kızardım adamın birine,
Aynı sen ama tersten....
Üzgünüm vurduğuma gerçekten,

Bu hikayenin tamamı kurgu,
Söyle bakalım hani nerde çarpıcı o muhteşem vurgu,
Alenen ortalıkta yaşansaydı benzeri,
Vuran adam belli ki iddaalı bir deli,
Yahut kızmış, takipte olsa bir benzeri...
Neye niyet neye kısmet, yürürken hedefe,
Herşeyi hesap etmek ve pürdikkat olmak gerek...

Yanılmak kolay irilikte değil kudret,
Sakın zannetme düşen her zaman kaybeder,
Birazda hikayenin sonunu beklemek gerek...