Yanılgı Şiiri - Mestan Atcalıoğlu

YANILGI

Parça tesirli, gülümsemelerin,
Tüm şarapnel parçaları,
Saplanıyor yüreğime.
Güdümlü olsa, belki!
Eylemi, üstlenmeni istiyor,
Hala kulaklarım.
Faili meçhul davranıyorsun,
Koca senfonide,
Sadece,
Keman mırıldanıyor.
Gözyaşlarını uğurluyor,
Toplama kampına.
Göz odasına, mahkûm,
Kulaklarımda.
Senfoni, bir kişiye sunulmaz!
İnanmak istemiyorum!
Üflemelilerin karşısında,
Limon yalamak,
Sulu eziyetler istiyorum.
Sesinin parçası olsa da,
Dışarıya atılırım umuduyla.
Tek enstrümana benzememek,
Senin suçun değil mi?
Suçlu aramıyorum,
Yargı bağımsız,
Sevdadan.
Bağımlılığım, sevda mı?
Sen mi?
Sen mi, sevda?
Pençesinden kutulamadığım,
Şu çengelli, nokta üzerinde,
Eğreti duran işaret, yok mu?
İnfazı verilmeli.
Sıyrılmalı düşünceler, çengelinden.

Şimdi menzilinden, uzaklaşıyorum,
Kaçmıyorum!
Acıyacak yerim kalmadı,
Acınmaksa, ölümden beter.

Mum halimin,
Tuzunu beklerken,
Harı oldun.
Benden kalan;
Kısa fitil,
Şekilsiz mum.
Eriyiş neyse de,
Fitilin, koru yok.
Üstüme gelen bakışlarını,
Sevda yükü sanmıştım,
Hamalını arayan,
Yanılgı;
Vahim bazı.

20.09.2004