Yanılgı Şiiri - Suna Aras

“Halkım unutma bizi” gerçekten inanırlar söylediklerine
Ekmek ve özgürlüğe inanır gibi, inanırlar saf ve saydam
Onlar adına dövüşürler, ölürler onlar adına içleri rahat
Gülümseyerek giderler hoş geldin der gibi bir misafire
Düşerler uzun düşlerle, ömürleri hep kısa dağ başları
Özgürlük adına özgür yaşayamazlar, bu nankör süreçlerde.

Dört yanda ulumalar, ihbarcı gözler üstlerinde hep kaçak
Yasaklar gibi özlenir sevgili sıcaklığı, hasret dörtnala
Ağır ve ağır başlıdır acıları, can evlerinde gönüllü
İnanılmaz bir istekle ağrırlar, daralıp genişler yürekleri
Bir nehir yatağı gibi çekilir içlerine, kuru ve çatlak
Yükleri silme yıldız, şafakları dalgınlıktır gözleri.

Kelebek yaşında yaşarlar aramızda, ölüleri genç
Doğrudur ”ağlarsa anam ağlar” diyen şarkılar yanılmaz
Uğruna öldükleri geçer kanlarına basarak, öksürür gibi
Öylesine, öhö desen altları ıslanacak umarsız, korkak
Alışılmış köleleri açlığın, her anları aceleci, günleri an
Geçerler “halkım unutma bizi” gök mavisi sesleri.

Ne sandınız, bir davasız halk geçiyor gamsız, tehlikeli
Geçiyorlar başları önlerinde, elleri orada ilikli
Görmekte körler, duymakta sağırlar, gerçekte yalan
Kan yerde duruyor taze, tam ortasında evlerimizin
Kan yerde duruyor taze, tam ortasında ellerimizin
Duruyor orta yerde kıpkızıl ” Halkım unutma bizi.”

Hep iki şeyi hatırlatır ya, içimizde ki bu derin devlet
Kedi ve kargadır onlar, karanlıkta durur görüntüleri
Biri yavrularını yer, öteki leş düşkünü bir ölü sevicisi
İlenmeden erir gibi ağlarlar elleri arık yaslı anneler
Ziyanı yok diyemem ya üzgünüm ama hep taşınacak
Oğul kız ellerinde kınadır gülden, bir düşün kızıl renkleri.

Hayır, yanılgıdır elbet, içimde başkaldırı huysuz erinçsiz
Hayır diyor işte mahcup, kurt gövdeye girmiş bir kez
Ne olur, yaşama bu kadar tok bakmayın ölüm açlığınızla
Vefasız cananla aşk yaşanamaz, kalp ağulanır can acır
Her gün acıdık çocuklar, aşk eylül sancısı, nefes darlığı
Sahi neden ölmüştünüz unuttuk, üstümüzde hafıza karanlığı.